Ksiądz w kazaniu powołuje się na PejsZbuka, a na koniec biją mu brawa. W kościele!

O tempora, o mores!

Bez przesady. Te przerywniki są bez znaczenia dla meritum (jak też powoływanie się na mądrość Pani Szyborskiej, że coś tyle nas sprawdzono ile sprawdzono). "Po prostu"/aż pewnie nie ogląda żadnych mainstream'ów, nie wchodzi głębiej w tematy poboczne, nie rozprasza się (Ilu Pan jeszcze takich zna/widział?) -  to nie doszedł do tego jak tyle rzeczy jest zakłamanych. Bierze tylko z wierzchu to co wydaje się dobre.

W tym nagraniu była jakaś Szymborska w ogóle? Jeśli tak to muszę przyznać, że nawet tego nie zauważyłem. A propos braw w Kościele to ten Pan na górze chyba żartuje – Ja myślę, że na brawach się tylko rozpoczęło, a potem większośc wyjęła gitary jak jeden, a część tych facetów ze wspólnoty poszła po małżonki zostawione na parkingu i wszyscy razem utworzyli chór gospel, śpiewając piosenki z dodatku do Tygodnika Powszechnego...

Daję plusa. Dzięki za namiar. Ksiądz Kostecki. Prosty (ale nie prostacki!!!) siermierżny ksiądz. Twardy Podlach drohiczyńsko - siedlecki. Chyba z tego procenta wierzących księży - o których jest jakże trudno....

A propos wysyłania kogoś na większą lub mniejszą prowincję – usłyszałem ostatnio opinię proboszcza z Niegowici (nawet nie wiem, gdzie to jest dokładnie) o św. Janie Pawle 2 w Radio Maryja:

Poświadczam, że ks. Karol Wojtyła, wikariusz w Niegowici od 28 lipca 1948 do 17 sierpnia 1949, był kapłanem wzorowym. Życie jego złączone z Bogiem jaśniało blaskiem cnót. Pokorny, cichy, poza pracą obowiązkową całe godziny spędzał u stóp Tabernakulum, co tydzień się spowiadał, biednych wspomagał hojnie, dla siebie nie pozostawiając nawet na konieczne szaty czy urządzenie mieszkania. Wprost heroicznie poświęcał się pracy nad młodzieżą, wieczorami po błocie i mrozie śpiesząc do niej z odczytem, nauką i podnosząc ją od ziemi. Kazania głosił głębokie, wszyscy z radością go słuchali. Dla proboszcza i ks. kolegi uprzejmy i usłużny. Wzór kapłana świętego i nieskazitelnego

https://info.wiara.pl/doc/2101925.Proboszcz-ks-Wojtyly

Miałam nie pisać nic bo komentowanie bez choćby przewinięcia materiału jest niegrzeczne chyba. To proszę wybaczyć.

Jednak ten temat tytułowy już nie jeden raz spotkałam na rekolekcjach dla młodych na YT. To ja ,,do tematu,,.

Ksiądz ma wręcz obowiązek wiedzieć czym jest miłość i ile różnych rodzajów, jaka rozmaitość więzi... rodzice dzieci..... człek miłosierny w relacji do innych. Jak Matka Teresa z Kalkuty...itd..

.

Podejrzewam jednak że gdy chodzi o związki takie zwykłe międzyludzkie...to należy w pewnym, w zależności od rodzaju powiązań, ale w dostatecznym stopniu ROZUMIEĆ drugiego.

Dla uniknięcia konfliktów wynikających z ,, różnych języków,,.

Miłość zaś.....ta najdoskonalsza jest od Boga. Kto tylko słyszał że Bóg go kocha...ten nie wie o co chodzi.

Dlatego gdy pisałam ostatnio o moich rekolekcjach ignacjańskich może niesłusznie... niedopowiedziana została ta moja ostatnia ,,scena,,... Napisałam że Go spotkałam.

Dokładnie powinno być - spotkałam Go w takim momencie miejscu sytuacji....że poczułam tę miłość.

I to potem w życiu pomaga. Bo wiemy że ludzka miłość nijak się ma do tamtej.....ale jednak w ludzkiej skali odróżniamy szczere złoto od pozłótki.

A jeśli tej ludzkiej kto nie spotka w takiej ,, ilości,, jakiej mu potrzeba.....zawsze czuje tę miłość Boga...do syta.

No ...chyba że sobie czasem zapomni ...zagapi się...albo co. To nam, ludziom nieświętym się zdarza ... choć wstyd....:)))

Pięknie pozdrawiam

:)